De Grotmudder seggt to ehren Enkel:„Jens, för dien schönes Schooltügnis darpst du di von mi een goodes Book wünschen.“  „Denn wünsch ick mi dien Sporbook, Öming!“

​

​

De lütte Max hett sich verlopen. Duert nich lang, dor fröggt em een Polizist: „Na, mien Jung, wie heiten denn diene Öllern?“  „Schatz un Dicker“, säd de Lütt’.

​

​

Tanja is grad 18 worn un treckt bi ehre Öllern ut.  Binoh een Johr hett se sick nich blicken laten, awer denn steiht se mitees mit ’ne Kinnerkarr vör de Dör un will wedder intrecken. De Vadder towt un bölkt, awer Tanja seggt :"Ach, Paps, räg’ di nich so up. Du hest mi sülwst raden, ick sall wat maken, wat Hand un Foot hett...“

​

​

„Mien Papa is’n richtiger Angsthas’“, seggt de lütte Stine. „Warüm dat denn?, fröggt Claudia. „Na ja, ümmer wenn Mama Nachtschicht hett, schlöppt he bi de Nahwersch.“

​

​

Paul prahlt: „ Stell di vör, Heini, ick heww Liebesbriefe in veer verscheedene Spraken!“ 
„Na und?“, seggt Heini,„ick zahl Alimente in fief verscheedene Währungen...“

​

​

Nah Wiehnachten sitten dree Mannslüüd in de Kneip un de ierste fängt an to vertellen: „Ick heww mien' Fru wat schenkt, dat geiht von 0 up 100 in 6 Sekunnen. Eenen witten Porsche! Se hett blondes Hoor, passt perfekt to ehr.“
Seggt de tweite: “Ick heww miene Fru wat schenkt, dat geiht von 0 up 100 in 4 Sekunnen."
De annern beiden: „Dat kann doch blots een Ferrari sien.“ „Jo, in rot, se hett schwarte Hoor, passt perfekt to ehr.“
Fragen de beiden den drüdden: „Un wat hett diene Frau kregen?“
Seggt de drüdd: „Jo, ick heww miene Frau wat schenkt, dat geiht von 0 up 100 in 2 Sekunnen, awer keenen Personenwagen , sünnern ’ne Personen-Waag’!“

​

​

Een junges Mäken hett sich oewerräden laten, bi eenen Kunstmaler Modell to stahn. De Künstler kiekt ehr an un seggt denn: „Ick würr Se giern nakicht malen. Würr Se dat wat utmaken?“
Se ward rot: „Ick weet nich so recht ... koenen Se nich tominst de Unnerbüxen anbehollen?“

​

​

"Von Se kööp ick keen Fleesch wedder!", seggt Fru Möller. "Dat Biefsteek Sünndag wier so taach - dat harr ick mi as Sahlen ünner de Schoh nageln künnt!"  "So?", meent de Slachter füünsch. "Dat harren Se denn man daun süllt."  "Ja", seggt Möllersch, "dat güng man nich: De Nagels güngen nich dörch!"

​

 

Heini un Marlene stahn nachtens in de Husdör un smusen. Dunn seggt he to ehr: "Hier is dat so stickenbalkendüster, dat man nich de Hand vör Oogen süht!" "Ja", seggt Marlen', "dor hest du sei ja ok gor nich!"

​

 

Een Füerwehrmann rett' 'ne oll Fru ut een Hus, dat in Flammen steiht.
As se nu beid up de Ledder sünd, seggt he: "So, Öming, nu de Tähnen tausamen bieten!" "Oje", seggt Größing, "denn möten wi noch ees torüch.De liggen up den Nachtdisch!"

​

 

Jens un Sabine, twee von de Lütten ut'n Kinnergoorn, sünd up de Toilett.
As nu Sabine upsteiht, süht Jens, dat se de Brill natt makt hett. "Pfui, sowat ok!", seggt hei. "Kiek ees, mi malüürt dat nich!" Dorup antert dat lütt Mäken driest: "Ja, du! Du hest ja ok 'n Lenker dran!"

​

 

All de Kinner in de ierste Klass hebben dat Tosamenräknen begrepen, blots Jochen nich. De Liehrer giwwt sick bannig Mäuh. "Jochen, was ist eins und eins?" "Dat weit ick nich." "Was ist ein Schinken und ein Schinken?"
"Dat is 'n Noors!" "Das will ich ja gar nicht wissen, sondern was da rauskommt." Jochen schult em von ünnen an un seggt: "Schiet!"

​

 

Een Buer kümmt ees lat un snirtendun nah Hus. Klock een wakt siene Fru up, awer hei liggt nich in sien Bett. Se löppt los un sökt em up den Hoff, bi de Käuh, - un toletzt find' se em in'n Schwienstall. Dor liggt he in't Stroh neben de Soech, strakt dat Diert oewer den Buk un stamert selig: "Ach Mu- Mu- Mudding, ick heww gor nich wüsst, dat dien Nachthemd so väle Knöp hett!"

​

 

Seggt de Arzt to sienen Patienten: "Ehr Puls geiht awer langsam."

Antwurt't de Mann: "Dat mökt nix, ick heww Tiet."

​

 

Een Paster wier bi’n Buern to Middag inladt. Dat gäv ’ne deftige Arwtensupp, un he leet sick ’n groten Töller vull upfüllen. He hett denn ok mit groten App’tit äten, bet em wat in 'n Mund keem, wat he nich bieten künn. De Oma näben em hett dat mitkreegen, dat he den Läpel still höll, awer ümmerto kaugen deed."Schmeckt Se de Supp nich, Hochwürden?", fröggt se. "Doch", säd de Paster, "awer ick heww wat in’n Mund, wat ick nich dalkreegen kann." Dorup säd de oll Fru: "Ach, dat ward dat Stück Schwart’ sien. Leggen S’ dat man in de Schöttel torüch, dat heww ick ok all hat."

​

 

"Mudding, hüüt bün ick de eenzigst wäst, de sick in de Biologiestunn' meld't hett", vertellt Helga.
"Dat is ja fein, mien Dirn. Awer wat wull de Liehrer denn weiten?" "Ach, he hett fröggt, wecker för dat Mikroskopeeren 'n poor Fleuh von to Huus mitbringen künn."

​

 

Liehrer Holten behannelt de Tietformen von't Tätigkeitswuurd. De lütt Jochen sall nu 'n Satz in de Vergangenheitsform billen. Un he seggt: "De Oss trök den Plaug." "Un nu in de Taukunftsform, Jochen." "Weit ick nich." "De Oss ward den Plaug trecken." "Ward he nich! He lahmt!" "Na, denn segg mi noch de Befählsform, Jochen." "De weit ick: Hüüh!"

​

 

Een Fotograf fröggt: "Miene Dame, wat kann ick för Se daun?" "Ick wull mi giern ees fotografeern laten." "Sall't 'n Bostbild sien?" "Bostbild? Mienswägen. Awer de Kopp mütt ok mit rup!"

​

 

De Buersfru ermahnt ehren lütten Soehn, he sall mit Unkel Heinz hochdüütsch räden, wenn de morgen ut de Stadt to Besök kümmt. As de Unkel nu up'n Hoff is, warnt em  de Jung: "Paß auf, geh nich an Nero ran. Sonst beißt er dir!" "Beißt dich, mein Junge." "Nee, Onkel, mir beißt er nich, mir kennt er ja!"

​

 

"Frollein Susi, würr'n Se 'n Idioten friegen, blots wiel he väl Geld hett?"

"Ach, Herr Böhmer", flustert se , "de Andrag kümmt awer oewerraschend!" 

​

 

De Richter seggt to den Angeklagten: "Se könen wählen twüschen teihn Dag Kaschott orrer dusend Mark."

De Beklagte röppt: "Na, denn nähm ick natürlich de dusend Mark, Herr Richter!"

​

 

Buer Wilhelm besökt sienen Nachborn in 't Krankenhuus. "Na, wat hebbens mit di makt?", fröggt he. "De hebben mien Gehirn röntscht, hebben awer nix funnen." "Harrst du wat anners erwart't?"

​

 

Fru Brandt kümmt in de Stuw, dor fröggt ehr Mann: "Na, Leiwing, büst wedder dor? Giwwt 't wat Nieges?"

"Jo, Schatz. Uns' Tweitwagen is nu wedder uns Ierstwagen."

​

 

De Inbräker stiggt in, de Bewahner wakt up. "Keenen Luut! Ick sök blots Geld.!"

"Gaude Idee", seggt de Huusherr, "ick sök mit."

​

 

Een Matheliehrer dröp nah välen Johrn 'n Schöler wedder, de ümmer sien Sorgenkind wier:

"Na, wie geiht't? Wat maken Se denn hüütigendags? Ümmer noch Probleme mit de Räkenkunst?"
"Nich de Spur! Ick heww sogor 'n lütten Hannel upmakt. Ick kööp Kisten för 'ne Mark dat Stück un verkööp se för fiev Mark wierer. Ja, un vun de veer Prozent kann ick ganz gaud läben."

 

​

 

Fritzing hett dree Swestern un twee Bröder. He seggt to sien Mudding:

"Ick mücht awer ees nich so väl Kinner hebben, wenn ick grot bün."

"Wenn dien Fru awer weck hebben will?" , fröggt de Mudder.

"Denn stör' ick ehr bi 't Brüten!", seggt Fritz.

​

 

Bi Buschens is 'n Baby ankamen. De lütt Dieter freugt sick oewer de nüdlich Swester.

Poor Dag späder krupt he bi sien Mama up 'n Schoot un seggt mit 'n deepen Atentoch:
"Nu is dor endlich wedder Platz för mi!"

​

 

Nah dat Baden sitten de Twillings Peter und Paul in’t Bett. Peter lacht.
"Warum grienst du so?" fröggt de Mudder.
Peter antwort’t: "Ick freug mi, dat du Paul tweemal wascht hest..."

​

 

"Mit miene Fru is dat nich uttohollen. Wenn wi Striet hebben, ward se ümmer historisch."

"Du meenst woll hysterisch?" "Nee, historisch. Se warmt ümmer de ollen Geschichten up."

​

 

De Buer hett väle Kinner. Twee von siene Jungs willen ees 'n bäten Geld von em hebben, dat se sick för den Faschingsball   'n Kostüm köpen koen. De Vadder fröggt: "Worüm willen ji jug denn utkleeden?"  

"Na, dormit uns keen' erkennt."
"Jungs, wascht un kämmt jug, denn kennt jug keen Minsch!"